Νομικά Θέματα » Ενοχικό

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ – ΤΜΗΜΑ Γ – ΑΡ.781/2012
 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές:...-Μπρίλλη, Αντιπρόεδρο,...,...,...και..., Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Φεβρουαρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως..., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Του αναιρεσείοντος:...Χ., κατοίκου ..., ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του.... Των αναιρεσίβλητων: 1. Π. χας..., το γένος..., 2....Χ., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Κων/νο Δαγρέ, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ και 3....Χ., κατοίκου Δαφνί, ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 23-3-1993 αγωγή του αρχικού διαδίκου..., που κατατέθηκε στο....
 

Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1877/1993 μη οριστική, 3535/2008 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 5247/2009 του.... Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 20-12-2009 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο... ανέγνωσε την από 11-3-2011 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Ι.- Από την 11899/14-11-2011 έκθεση επίδοσης του αρμοδίου δικαστικού επιμελητή του......, προκύπτει, ότι, κατόπιν έγγραφης παραγγελίας του πληρεξουσίου δικηγόρου του αναιρεσείοντα..., που επισπεύδει τη συζήτηση, ακριβές αντίγραφο της από 4-11-2011 βεβαίωσης αναβολής του Γραμματέα του Αρείου, από την οποία προκύπτει ότι η συζήτηση της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης αναβλήθηκε από τη δικάσιμο της 23-3-2011 για την στην αρχή της παρούσας αναφερόμενη δικάσιμο (8-2-2012) και κλήση προς εμφάνιση κατά τη δικάσιμο αυτή, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον τρίτο αναιρεσίβλητο, ο οποίος όμως δεν εμφανίστηκε κατά τη συζήτηση της αίτησης αναίρεσης, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε κατά τη σειρά του οικείου πινακίου, ούτε υπέβαλε έγγραφη δήλωση για παράστασή του στο ακροατήριο κατά τη διάταξη του άρθρου 242 παρ.2 ..., πρέπει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 576 παρ.2 ΚΠολΔ, να προχωρήσει η συζήτηση παρά την απουσία του τρίτου αναιρεσίβλητου. ΙΙ.- Επειδή, κατά το άρθρο 505 ΑΚ, ο δωρητής έχει δικαίωμα να ανακαλέσει τη δωρεά, αν ο δωρεοδόχος φάνηκε με βαρύ παράπτωμα αχάριστος απέναντι στον δωρητή, στον σύζυγο ή σε στενό συγγενή του και ιδίως αν αθέτησε την υποχρέωσή του να διατρέφει τον δωρητή. Ως αχαριστία, κατά την έννοια της άνω διατάξεως, δικαιολογούσα την ανάκληση της δωρεάς νοείται η έλλειψη στον δωρεοδόχο συναισθήματος ευγνωμοσύνης προς τον δωρητή, που εκδηλώνεται με βαριά υπαίτια και δυναμένη να καταλογισθεί αντικοινωνική συμπεριφορά ή διαγωγή του δωρεοδόχου προς τον δωρητή ή τον σύζυγο ή στενό συγγενή του, αντιβαίνουσα σε κανόνες δικαίου ή σε κρατούσες στην κοινωνία αντιλήψεις περί ηθικής και ευπρέπειας.

Το ζήτημα αν η καταδεικνύουσα την αχαριστία συμπεριφορά ή διαγωγή του δωρεοδόχου συνιστά ή όχι βαρύ παράπτωμα αυτού, κρίνεται από τον δικαστή, ο οποίος, για την μόρφωση της κρίσεως του, εκτιμά την εν λόγω συμπεριφορά βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και λαμβάνοντας υπόψη και τον βαθμό της υπαιτιότητας του δωρεοδόχου και τυχόν συντρέχον πταίσμα του δωρητή ή του συζύγου ή του στενού συγγενούς του αποφαίνεται αν η υπ' αυτού γενομένη δεκτή, ως εμπίπτουσα, κατά αντικειμενική κρίση, στις νομικές έννοιες του βαρέος παραπτώματος και της αχαριστίας, συμπεριφορά του δωρεοδόχου συνιστά και στη συγκεκριμένη περίπτωση βαρύ παράπτωμα και αχαριστία. Η κρίση αυτή του δικαστή της ουσίας ελέγχεται αναιρετικώς όχι ως προς την παραδοχή του αν έλαβαν χώρα τα συνιστώντα το βαρύ παράπτωμα και την αχαριστία πραγματικά περιστατικά ούτε ως προς την εκτίμησή του αν τα περιστατικά αυτά, εν όψει του χαρακτήρος των συγκεκριμένων διαδίκων, του τρόπου και των συνθηκών υπό τις οποίες τελέσθηκαν, συνιστούν ή δεν συνιστούν στην συγκεκριμένη περίπτωση βαρύ παράπτωμα και αχαριστία, αφού και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται περί εκτιμήσεως πραγμάτων, αλλ' ως προς την περαιτέρω αξιολόγηση αν τα εν λόγω περιστατικά, όπως τα δέχθηκε ο δικαστής της ουσίας ως αποδειχθέντα, πληρούν ή όχι το πραγματικό των νομικών εννοιών του βαρέος παραπτώματος και της αχαριστίας και κατά συνέπεια δικαιολογούν ή αποκλείουν γενικώς την εφαρμογή του άρθρου 505 ΑΚ, περαιτέρω δε και για έλλειψη νομίμου βάσεως, όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού εμφιλοχωρούν ασάφειες ή αντιφάσεις ή ανεπάρκειες.

Στην προκείμενη περίπτωση το Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφασή του, μετ' εκτίμηση των αποδείξεων, δέχθηκε, ανελέγκτως, τα εξής πραγματικά περιστατικά αναφορικώς με το αγωγικό αίτημα περί αναγνωρίσεως της εγκυρότητος της γενομένης από τον αρχικώς ενάγοντα (δωρητή) ανακλήσεως της προς τον εναγόμενο και ήδη αναιρεσείοντα δωρεάς: "Δυνάμει του .http://www.lawsavvidou.gr/1982 συμβολαίου του συμβολαιογράφου..., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του...στον τόμο 3211 και με αριθμό ... ο αρχικά ενάγων..., που απεβίωσε στις 7-7-2005 και υπεισήλθαν στην θέση του οι εφεσίβλητοι, εκ των οποίων η μεν πρώτη σύζυγος και οι λοιποί τέκνα αυτού, ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, μεταβίβασε στον εναγόμενο, νόμιμο, επίσης, τέκνο του, το οικόπεδο που βρίσκεται στη θέση "Χαϊδάρι", εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του...και επί της οδού ... αρ.13, εκτάσεως 285 τ.μ., εμφαινόμενο στο διάγραμμα του μηχανικού..., το οποίο προσαρτάται στο .http://www.lawsavvidou.gr/1948 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου...με το αλφαβητικό στοιχείο "ε" και συνορευόμενο ανατολικά επί πλευράς μήκους 15 μέτρων με έτερο οικόπεδο ιδιοκτησίας του ιδίου και της συζύγου του και πέραν αυτού με την οδό ..., δυτικά επί πλευράς μήκους 15 μέτρων με ετέρα ιδιοκτησία του ιδίου, βόρεια επί πλευράς μήκους 19 μέτρων με ιδιοκτησία εν μέρει...και εν μέρει με ιδιοκτησία...και νότια επί πλευράς μήκους 19 μέτρων με ιδιοκτησία Δ., το οποίο είχε περιέλθει στον αρχικά ενάγοντα δυνάμει του .http://www.lawsavvidou.gr/1958 συμβολαίου του συμβολαιογράφου..., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του...στον τόμο 1811, με αριθμό ... .

Από το έτος 1982 και αμέσως μετά την υπογραφή του ως άνω δωρητηρίου συμβολαίου άρχισαν να δημιουργούνται προστριβές μεταξύ του εναγομένου και της πατρικής του οικογένειας. Πιο συγκεκριμένα ο εναγόμενος απαγόρευε στους γονείς του και στα αδέλφια του να διέρχονται μέσα από το δωρηθέν ακίνητο για να μεταβούν στο γειτονικό, προς αυτό, οικόπεδό τους, εναπόθετε σ' αυτό μπάζα και σε παρατηρήσεις που του έκαναν οι γονείς του τους απαντούσε με βαρύτατες εκφράσεις. Κατά τον Σεπτέμβριο του 1982 έριξε τον αρχικά ενάγοντα-πατέρα του κάτω και τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει με κυνηγετική καραμπίνα, που είχε στην κατοχή του ο πατέρα του και με μαχαίρι, που είχε από τη θητεία του στο στρατό. Επί πλέον απειλούσε τους γονείς του ότι θα γκρεμίσει τις κολώνες του σπιτιού τους για να πέσει το σπίτι τους, ισχυριζόμενος ότι το μέρος αυτό ήταν δικό του....1990 χτύπησε την μητέρα του στην πλάτη.

Ανάλογη συμπεριφορά επεδείκνυε και προς την αδελφή του, την οποία εξύβριζε με ακατονόμαστες φράσεις. Εξαιτίας της συμπεριφοράς αυτής του εναγομένου ο αρχικά ενάγων-δωρητής προέβη στην ανάκληση της ένδικης δωρεάς με την .http://www.lawsavvidou.gr/30-5-1991 δήλωσή του ενώπιον του συμβολαιογράφου...και στις 7-6-1991 επέδωσε αυτήν στον εναγόμενο.

Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι οι λόγοι ανακλήσεως της δωρεάς είναι ψεύτικοι, υποβολιμαίοι και κατασκευασμένοι, δεν αποδείχθηκε, ωστόσο, η ουσιαστική βασιμότητα του ισχυρισμού του αυτού. Βέβαια ο εναγόμενος επικαλείται νόμιμα και προσκομίζει τις από 20-10-1991 και από 15-1-1994 επιστολές, που είναι υπογεγραμμένες από τον δωρητή αρχικά ενάγοντα, στις οποίες αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι η ανάκληση της δωρεάς και η άσκηση της αγωγής έγιναν μετά από πίεση και εξαναγκασμό από τη σύζυγό του και τα άλλα τέκνα του και ότι τα γεγονότα, που επικαλείται σ' αυτές είναι ψεύτικα και κατασκευασμένα, ωστόσο ο ίδιος ο αρχικά ενάγων με την προσθήκη και αντίκρουση στις έγγραφες προτάσεις του ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου ισχυρίστηκε ότι το περιεχόμενο των επιστολών, οι οποίες, σημειωτέον, ήταν δακτυλογραφημένες, δεν το γνώριζε όταν τις υπέγραφε.

Εξάλλου, η πρώτη εξ αυτών υπεγράφη πριν από την άσκηση της αγωγής και η δεύτερη λίγους μήνες μετά την άσκηση αυτής και πριν από την μετ' απόδειξη συζήτηση ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ο ίδιος δε ο δωρητής θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί από το δικόγραφο της αγωγής του ή να συστήσει εκ νέου δωρεά υπέρ του εναγομένου στην περίπτωση που είχε μετανιώσει για την πράξη της ανακλήσεως, παρά ταύτα ο αρχικά ενάγων μετά την υπογραφή της πρώτης επιστολής προέβη στην άσκηση της υπό κρίση αγωγής και μετά την υπογραφή της δεύτερης από αυτές προέβη στην συνέχιση της δίκης προκειμένου να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της υπό κρίση αγωγής. Επί πλέον ο εναγόμενος, μολονότι με την από 9-6-1991 εξώδικη διαμαρτυρία προς τον αρχικά ενάγοντα και τους εφεσίβλητους, που κοινοποιήθηκε σ' αυτούς στις 16-7-1991, παρακάλεσε τον αρχικά ενάγοντα να προβεί μέσα σε 20 ημέρες από τη λήψη της εξωδίκου στην ανάκληση της ανακλήσεως της δωρεάς και μάλιστα σε όλο το περιεχόμενο της και δήλωσε ότι σε περίπτωση αγνοήσεως της εξωδίκου θα ενεργήσει ενδίκως για τη διάψευση του ιστορικού της εν λόγω συμβολαιογραφικής πράξης και την αποκατάσταση της τιμής και της υπόληψής του, που θεώρησε ότι προσβλήθηκαν εντονότατα με τα όσα, επί λέξει, δυσφημιστικά, συκοφαντικά και υστερόβουλα αναφέρονται στη πράξη αυτή, δεν προέκυψε ότι προέβη σε ανάλογη ενέργεια. Οι εφεσίβλητοι επικαλούνται νόμιμα και προσκομίζουν, την από 3-11-1998 δήλωση του αρχικά ενάγοντος, στην οποία έχει βεβαιωθεί το γνήσιο της υπογραφής του από το..., με την οποία ενέκρινε και νομιμοποίησε όλες τις μέχρι τότε ενέργειες του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που αφορούσαν την υπό κρίση αγωγή και έδωσε την ρητή εντολή στον ίδιο δικηγόρο να παρίσταται ως πληρεξούσιος δικηγόρος του σε κάθε δίκη και σε οποιοδήποτε δικαστήριο, που αφορά την εν λόγω αγωγή του, μέχρι η απόφαση επ' αυτής να καταστεί αμετάκλητη.

Βέβαια ο εκκαλών προσέβαλε τη δήλωση αυτή επί πλαστότι και στις 2-6-2009 κατέθεσε την από 1-6-2009 μήνυση σε βάρος των δύο πρώτων εφεσιβλήτων και κατά παντός υπευθύνου για τις πράξεις της πλαστογραφίας μετά χρήσεως και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος, της απόπειρας απάτης επί δικαστηρίου και της ψευδούς βεβαιώσεως. Το έγγραφο, ωστόσο, αυτό παραδεκτά λαμβάνεται υπόψη, παρά ταύτα, εφόσον κρίνεται 1. ότι προσκομίζεται το πρώτον ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου ουχί από πρόθεση στρεψοδικίας, 2. ότι δεν δημιουργούνται σοβαρές υπόνοιες ενοχής των μηνυομένων και 3. ότι δεν πρόκειται περί ουσιώδους εγγράφου, δεδομένου ότι τα λοιπά αποδεικτικά μέσα κρίνονται επαρκή για τη θεμελίωση δικανικής πεποίθησης επί των αποδεικτέων θεμάτων, ώστε να συντρέχει λόγος να ταχθούν από το παρόν δικαστήριο αποδείξεις περί της πλαστότητος αυτού ή να αναβληθεί η υπόθεση μέχρι να περατωθεί σχετική ποινική δίκη. Απορριπτέο κρίνεται και το αίτημα του εκκαλούντος για τη διενέργεια γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης περί της γνησιότητος της επί του εγγράφου αυτού υπογραφής του ενάγοντος.

Αποδείχθηκε, περαιτέρω, ότι ο εναγόμενος συνέβαλε με την προσωπική του εργασία στη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου και της εισόδου της οικίας των γονέων του, διατηρούσε στο όνομα της μητέρας του λογαριασμό στην...της Ελλάδος από το έτος 1979, προσέφερε στις 4-3-1990 αίμα όταν ο ενάγων έκανε την επέμβαση στον προστάτη και νοσηλεύτηκε στο... και μερίμνησε, κατά το έτος 1997, για την χορήγηση από την τράπεζα χορήγησης αίματος των υπαλλήλων του ΟΤΕ, όπου υπηρετούσε, 3 φυαλών αίματος για τον πατέρα του, που νοσηλευόταν στο..., κάλυψε τα έξοδα κηδείας και του μνημοσύνου του πατέρα του, κάλυψε τα έξοδα της επέμβασης της μητέρας του στο..., οι ενέργειες, ωστόσο, αυτές του εναγομένου αποτελούν εκφάνσεις ηθικού καθήκοντος κάθε παιδιού προς τους γονείς του και δεν αναιρούν την ως άνω συμπεριφορά του, η οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των προστριβών του με τα μέλη της πατρικής του οικογένειας, όπως αυτή περιγράφεται από τον πατέρα του στην δήλωση ανάκλησης της δωρεάς και στην αγωγή του, από τις οποίες δεν παραιτήθηκε μέχρι τον θάνατό του. Ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι ο πατέρας του ήταν πειθήνιο όργανο της μητέρας του και ότι εξαναγκάστηκε να προχωρήσει σε ανάκληση της δωρεάς και στην άσκηση της αγωγής δεν αποδείχθηκε, διότι κατά τα ανωτέρω χρονικά διαστήματα η υγεία του αρχικά ενάγοντα δεν ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη και δεν θα μπορούσε να χειραγωγηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δηλώνει τέτοιας σοβαρότητας και βαρύτητας περιστατικά κατά του υιού του". Κρίνοντας, τέλος, το Εφετείο, ότι η συμπεριφορά του εναγομένου συνιστά βαρύ παράπτωμα, κατά την έννοια του άρθρου 505 ΑΚ και ότι φάνηκε αχάριστος τόσον προς τον ίδιο τον αρχικό ενάγοντα δωρητή, όσο και ως προς τη σύζυγό του και τη θυγατέρα του, ο οποίος δωρητής εγκύρως, μετά ταύτα, ανακάλεσε την ένδικη δωρεά και με το να δεχθεί επίσης ότι η γενόμενη ανάκληση της δωρεάς είναι έγκυρη, επικυρώνοντας, έτσι την πρωτόδικη απόφασης που είχε εκφέρει όμοια κρίση δεν παραβίασε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 505 ΑΚ που προπαρατέθηκε, την οποία ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε. Επομένως, ο περί του αντιθέτου πρώτος, κατά το πρώτο μέρος του, λόγος της αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια της ευθείας παραβίασης της ανωτέρω ουσιαστικής διάταξης (άρθρο 505 ΑΚ) - και όχι από τον αριθμό 19 του ίδιου άρθρου, κατ' ορθή υπαγωγή του στο λόγο αυτό διαλαμβανομένου πραγματικού- είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. ΙΙΙ.

Κατά το άρθρο 510 του ΑΚ "η ανάκληση αποκλείεται, αν ο δωρητής έδωσε συγνώμη στο δωρεοδόχο ή αν πέρασε ένα έτος, αφότου ο δωρητής, έχοντας δικαίωμα να ανακαλέσει, πληροφορήθηκε το λόγο της ανάκλησης. Δεν επιτρέπεται ανάκληση ύστερα από το θάνατο του δωρεοδόχου". Κατά την έννοια της τελευταίας διατάξεως, η τιθέμενη με αυτή ετήσια αποσβεστική προθεσμία προς ανάκληση της δωρεάς δεν αρχίζει, εφόσον τα πραγματικά περιστατικά, που συνιστούν το λόγο της αχαριστίας είναι εξακολουθητικά και φθάνουν μέχρι την πράξη ανάκλησης της δωρεάς, η οποία, μπορεί να λήγει και με την άσκηση της αγωγής ανάκλησης, διότι στη περίπτωση αυτή τα ανωτέρω περιστατικά θεωρούνται και λαμβάνονται υπόψη ως ενιαίο σύνολο, οπότε η προθεσμία προς ανάκληση αρχίζει από την τέλεση του τελευταίου παραπτώματος. Με τον πρώτο, κατά το δεύτερο μέρος του, λόγο αναίρεσης, κατ' εκτίμησή του επίσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια για ευθεία παραβίαση των άρθρων 510 και 280 ΑΚ και ειδικότερα ότι, καίτοι είχε παρέλθει χρόνος πολύ μεγαλύτερος του έτους, αφότου έλαβαν χώραν (Σεπτέμβριος 1982) τα αποδιδόμενα στον αναιρεσείοντα (εναγόμενο) παραπτώματα και συνεπώς αποκλειόταν το δικαίωμα του αρχικού ενάγοντα να ανακαλέσει την ένδικη δωρεά, το Εφετείο δέχθηκε ότι είναι έγκυρη η από 30-5-1991 γενόμενη από τον τελευταίο ανάκληση της δωρεάς.

Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, εφόσον, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο δέχθηκε ότι τα παραπτώματα του εναγομένου δεν έλαβαν χώραν μόνο το έτος 1982, αλλά εξακολούθησαν και μετά και μέχρι τα Χριστούγεννα του έτους 1990, οπότε και άρχισε η ετήσια αποσβεστική προθεσμία, η οποία όμως δεν συμπληρώθηκε μέχρι τη γενόμενη (7-6-1991) ανάκληση της ένδικης δωρεάς. IV.- Από τη διάταξη του άρθρου 510 εδ.α ΑΚ, που προμνημονεύθηκε, προκύπτει, ότι μετά την άσκηση του δικαιώματος ανάκλησης δεν μπορεί να παρασχεθεί συγγνώμη. Μετά την ανάκληση της δωρεάς μόνο συμβατική άφεση χρέους, συντρεχόντων των σχετικών όρων, μπορεί να γίνει.

Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.8 ΚΠολΔ ιδρύεται λόγος αναίρεσης, όταν το δικαστήριο της ουσίας παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Πράγματα, υπό την έννοια της πιο πάνω διάταξης, θεωρούνται οι ασκούντες ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων, που, υπό την προϋπόθεση της νόμιμης πρότασής τους, θεμελιώνουν ιστορικώς το αίτημα της αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης ουσιαστικού ή δικονομικού δικαιώματος (Ολ.ΑΠ 25/2003, 12/2000 και 3/1997), όχι δε και εκείνοι που συνέχονται με την ιστορική βάση της αγωγής και αποτελούν άρνηση αυτής, ούτε και εκείνοι που δεν έχουν αυτοτέλεια και αποτελούν επιχειρήματα νομικά ή πραγματικά, τα οποία αντλούνται από το νόμο ή από την εκτίμηση των αποδείξεων (Ολ.ΑΠ 469/1984), έστω και αν τα τελευταία διατυπώνονται υπό τη μορφή λόγου έφεσης. Πράγματα, επίσης, κατά την έννοια της αμέσως πιο πάνω διάταξης, αποτελούν και οι λόγοι έφεσης που περιέχουν παράπονα κατά της προσβαλλόμενης απόφασης (Ολ.ΑΠ 11/1996).

Στην προκείμενη περίπτωση, με το δεύτερο λόγο της αναίρεσης, αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθμό 8 περ. β' του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του λόγο έφεσης (1οςστ) με τον οποίο ο αναιρεσείων επανέφερε στο Εφετείο τον πρωτοδίκως προβληθέντα ισχυρισμό του ότι η ανάκληση της ένδικης δωρεάς αποκλειόταν λόγω της παρασχεθείσας από τον ενάγοντα δωρητή συγγνώμης τόσο σιωπηρά, με την αποδοχή από μέρους του των υπηρεσιών και εξυπηρετήσεων του -αναιρεσείοντα- προς τον ίδιο, τη σύζυγό του, και, γενικά την πατρική του οικογένεια, αλλά και ρητά με τις από 22-10-1991 και 15-1-1994 επιστολές του προς αυτόν (αναιρεσείοντα). Ο αναιρετικός αυτός λόγος είναι ως προς το πρώτο μέρος του απορριπτέος ως αόριστος, γιατί ο αναιρεσείων δεν εκθέτει στο αναιρετήριο, αλλά και στο λόγο της έφεσής του, τα συγκεκριμένα περιστατικά που έλαβαν χώραν πριν από τη γενόμενη ανάκληση από τα οποία προκύπτει η παρασχεθείσα σιωπηρά προς αυτόν συγγνώμη του δωρητή πατέρα του, ενώ ως προς το δεύτερο μέρος του, δηλαδή αναφορικά με την παρασχεθείσα ρητά συγγνώμη του τελευταίου που προκύπτει από τις πιο πάνω επιστολές είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, γιατί και υπό την εκδοχή ότι με τις εν λόγω επιστολές παρασχέθηκε η επικαλούμενη συγγνώμη, αυτή έλαβε χώραν μετά τη γενόμενη στις 7-6-1991 ανάκληση της δωρεάς.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.11 περ.α ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που ο νόμος δεν επιτρέπει. Εξάλλου, ο λόγος αυτός δεν ιδρύεται, αν το δικαστήριο, χωρίς να εξετάσει την πλαστότητα του εγγράφου και χωρίς να το λάβει υπόψη του, βεβαιώνει ότι θα κατέληγε στο ίδιο αποδεικτικό πόρισμα, αδιάφορα αν ελάμβανε ή όχι υπόψη το έγγραφο αυτό. Με τον τρίτο λόγο της αναίρεσης, από τον αριθμό 11 περ.α του άρθρου 559 ΚΠολΔ, ο αναιρεσείων ψέγει την προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί το Εφετείο έλαβε υπόψη την από 3-11-1998 δήλωση του αρχικώς ενάγοντα προς απόδειξη της ένδικης αγωγής και ανταπόδειξη του ισχυρισμού του αναιρεσείοντα περί παροχής σ' αυτόν συγγνώμης από το δωρητή παρά το γεγονός ότι ο αναιρεσείων την προσέβαλε παραδεκτά ως πλαστή. Ενόψει όμως του ότι, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο βεβαιώνει αναφορικά με το πιο πάνω έγγραφο "ότι δεν πρόκειται περί ουσιώδους εγγράφου, δεδομένου ότι τα λοιπά αποδεικτικά μέσα κρίνονται επαρκή για τη θεμελίωση δικανικής πεποίθησης επί των αποδεικτέων θεμάτων, ώστε να συντρέχει λόγος να ταχθούν από το παρόν δικαστήριο αποδείξεις περί της πλαστότητος αυτού ...", ο ερευνώμενος αναιρετικός λόγος είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 20-12-2009 αίτηση του...για αναίρεση της 5247/2009 απόφασης του.... Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των δύο πρώτων αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει σε χίλια οκτακόσια (1.800) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 6 Απριλίου 2012....σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα στις 9...2012.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

(ΠΗΓΗ: WWW.LAWNET.GR)